یه نژاد بامزه، ناز و ریزه میزه به اسم پامرانین. سگی که حتی دل ملکه بریتانیا رو هم بدجوری برده و همه رو عاشق خودش کرده. سگ نژاد پامرانین که به اشپیتز کوتوله هم معروفه، با جثه کوچیک، چهره بامزه و پوشش منحصر به فرد خودش، یکی از محبوب ترین سگ‌ها توی جهانه. این نژاد، رتبه بیست و سوم رو بین نژادهای سگ بدست آورده. اگه قصد نگهداری سگ پامرانین رو دارید یا همین الان هم این کوچولوی بامزه رو کنارتون دارید، پیشنهاد می‌کنم این مقاله رو تا آخربخونید تا کامل باهاش آشنا شید.
تاریخچه نژاد پامرانین
خاستگاه سگ پامرانین برمیگرده به منطقه‌ای به اسم پامرانیا که بین آلمان و لهستان قرار داره. جایی که سگ کوچولوی خوشگل ما، از اجداد خودش یعنی اشپیتزها به وجود اومد. البته اگه به جای پامرانیا توی پامنار خودمون اصلاح نژاد می‌شد، الان باید پامنارین صداش می‌کردیم (بله، من همین اندازه بامزه هستم). از اقوام نزدیک این نژاد میشه به اشپیتز آلمانی، شیپرک (اسچیپرک)، الکهاند نروژی، ساموئید و سگ اسکیموی آمریکایی اشاره کرد.
ملکه ویکتوریا و Pomeranian
یکی از طرفداران این نژاد، ویکتوریا، ملکه بریتانیا توی قرن ۱۹ میلادی بود. ملکه، توی یکی از سفرهاش به فلورانس ایتالیا، با پامر آشنا و از همون لحظه عاشقش شد. بعد از این آشنایی، ملکه شروع به پرورش این نژاد کرد و توی مسابقات مختلف مقام اول رو به دست آورد. البته کسی هم جرات نداشت مقامی غیر از این رو تقدیم ملکه کنه.
مشخصات سگ پامرانین
پامرانین جزو دسته سگ‌های عروسکیه. البته استعداد خیلی زیادی توی نگهبانی داره و می‌تونه سگ نگهبان خوبی باشه. ولی در حد آگاه کردن صاحبش، نه مقابله با دزد. این نژاد با ارتفاع ۱۵ تا ۱۸ سانتیمتر و وزن ۱.۵ تا ۳ کیلوگرم، جزو سگ‌های خیلی کوچیک دسته بندی میشه. و به همین دلیل بهش سگ عروسکی هم گفته میشه. میانگین طول عمر پامرانین ۱۲ تا ۱۶ ساله.
پوشش بدن سگ نژاد پامرانین
بدن پامرانین با پوشش دوگانه محصوره. این پوشش دوگانه از دو قسمت بیرونی و داخلی تشکیل شده. قسمت بیرونی شامل موهای بلنده که بدن سگ رو در مقابل رطوبت و گرد و غبار محافظت میکنه. و قسمتی داخلی از موهای کوتاه‌تر و پنبه‌ای تشکیل شده که وظیفه حفاظت از سگ رو در برابر گرما و سرما داره. در کل موهای پامر بلنده و با توجه به این پوشش، نیازمند توجه و مراقبت بیشتریه. پس برای جلوگیری از نمدی شدن موها، باید حداقل هفته‌ای دو بار موهاش رو با برس سیمی نرم شونه کنید.
خوشبختانه ریزش مو در این نژاد به نسبت نوع پوشش، تراکم و بلندیش، اصلا زیاد نیست. و میزان حساسیت‌زا بودنش هم خیلی کمه.
انواع رنگ پامرانین
تنوع رنگ توی این نژاد خیلی زیاده و طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها رو شامل میشه. از جمله این رنگ‌ها میشه به کرم، مشکی، مشکی-برنزی، نارنجی، آبی، آبی-برنزی، شکلاتی، شکلاتی-برنزی، قرمز یا حنایی و انواع رنگ‌های راه راه و تلفیقی دیگه اشاره کرد.
خلق و خوی نژاد پامرانین
پامرانین سگ خانواده‌س و ارتباط خوبی رو با اعضای خانواده برقرار میکنه. اگه خوب تربیت بشه، یه سگ بغلی، آروم، تا حدی بازیگوش و دوس داشتنیه. پامر سگ باهوشیه اما بعضی وقتا دید درستی نسبت به جثه خودش نداره و دچار خود بزرگ بینی میشه. به همین دلیل ممکنه برای سگ‌های دیگه، مخصوصا سگ‌های خیلی بزرگ‌تر، شاخ و شونه بکشه و دردسر درست کنه. پس نیازه که با سگ‌ها یا حیوونای دیگه تنهاش نذاریم و به حال خودش رهاش نکنیم.
این نژاد در کل با بچه‌ها خوبه اما بچه‌های خیلی کوچیک ممکنه بخاطر چثه کوچیکش، بهش آسیب بزنن. پس بهتره که سگمون رو با بچه‌ها تنها نذاریم و وقتی کنار هم هستن، مراقبشون باشیم. پامرانین ممکنه بعضی وقت‌ها به غریبه‌ها مشکوک بشه و برخورد مناسبی باهاشون نداشته باشه. این خصوصیت برمیگرده به ذات نگهبان این سگ کوچولو.
دوست کوچولوی ما از نظر سرو صدا خیلی سگ ایده‌آلی نیست و واق واقش نسبتا زیاده. مخصوصا اگه توی خونه تنها بمونه. حالا که صحبت از تنهایی شد، باید بگم که سگ پامرانین، اصلا با تنها موندن میونه خوبی نداره و سگی نیست که بشه تنهاش گذاشت. اما خبر خوب اینه که با تغییرات خیلی خوب و سریع کنار میاد و سازگاری بالایی داره. آموزش به پامرانین خیلی راحت نیست و ممکنه چالشی باشه. و اگه خوب تربیت نشه، می‌تونه خیلی اذیت کننده باشه.
در کل باید بگم که نژاد پامرانین هم برای نگهداری توی آپارتمان گزینه خوبیه و هم برای افرادی که اولین باره سگ نگهداری می‌کنن.
سلامتی و بیماری ها
پامرها خیلی به هوای گرم حساسن و به شدت مستعد گرمازدگی هستند. توی فصل گرم، باید مراقب دمای خونه باشید و در ساعات خیلی گرم روز، نباید سگتون رو بیرون ببرید. سگتون رو به هیچ وجه توی ماشین تنها نذارید. مخصوصا توی فصل گرم و حتی اگه شیشه ماشین پایین باشه. این کار رو نه با پامرانین و نه هیچ حیوون دیگه‌ای نباید بکنید.
پامرانین به طور نسبی مستعد ابتلا به یک سری از بیماری‌هاست که در ادامه بهتون می‌گم. البته معنیش این نیست که حتما به این بیماری‌ها مبتلا میشه. اما احتمال بروزشون نسبت به بیماری‌ها و مشکلات دیگه توی این نژاد، بیشتره. ازجمله این بیماری‌ها و مشکلات میشه به در رفتگی کشکک زانو، کم کاری تیروئید، آلوپسی یا ریزش موی ناگهانی، کلاپس نای، افت قند خون، صرع و تشنج، دیسپلازی هیپ و مشکلات چشمی و قلبی اشاره کرد.
انواع پامرانین
به طور غیر رسمی ۴ مدل پامر داریم. خرسی، روباهی، جیبی یا فنجانی و کراس.
سگ پامرانین خرسی : همون پامر معمولیه. با پوزه کوتاه، لبخند همیشگی وصورت گرد و تپل
سگ پامرانین روباهی : ورژن روباهی رو خیلی نمیشه نژاد خالص پامر به حساب آورد و معمولا از میکس با نژادهای مختلف اشپیتز بدست میاد. توی این مورد پوزه بلند تره، صورت کمتر گرده و کشیده تره، گوش‌ها تیزه و دیگه خبری از اون چهره همیشه خندان نیست. و با سگ جدی تری طرفیم.
سگ پامرانین جیبی یا فنجانی : به پامرانین مینیاتوری و عروسکی هم معروفه. همون پامره ولی خیلی کوچیک تر و سبک تر از حالت عادی. البته که خیلی بامزه و نازه. اما این بامزه بودن به قیمت استعداد بالا برای ابتلا به بیماری‌های مختلفی تموم شده. پس خرید این مدل پامرانین خیلی اخلاقی نیست.
سگ پامرانین کراس : کراس یعنی میکس نژاد مورد نظر ما با نژادهای دیگه. به این ترتیب که پرورش دهندگان، پامرانین رو با نژادهای محبوب دیگه ترکیب و یه نژاد کراس ایجاد می‌کنن. از جمله محبوب ترین این کراس‌های میشه به پامسکی (ترکیب پامر و هاسکی)، پامچی (ترکیب پامر و چیواوا) و شیرانین (ترکیب شیتزو و پامر) اشاره کرد.
سوالات متداول
میانگین طول عمر این نژاد ۱۲ تا ۱۶ ساله.
این نژاد با اینکه موهای بلند و نسبتا متراکمی داره، اما ریزش موی نسبتا کمی داره و میزان حساسیت زا بودنش هم خیلی کمه.
پامری که پوزه کوتاه تر، صورت گرد و چهره خندونی داره. فاصله بین چشم‌هاش هم کمتره.
پامری که پوزه بلندتر، صورت کشیده و گوش های تیز داره. و معمولا از میکس پامرانین با مدل های مختلف اشپیتز به وجود میاد.
